'Matrescentie'

Je leest boeken, volgt cursussen. Alles om de beste moeder te kunnen zijn die je kindje zich kan wensen. Maar al die voorbereiding focust op de bevalling. Niet op wat er daarna met jóu gebeurt. 

Je hart barst uit elkaar van liefde. Je voelt je overweldigd door de grote verantwoordelijkheid. Je kijk op de wereld is veranderd. Dingen die ooit belangrijk waren, voelen plots klein en betekenisloos. En terwijl jij verandert, verwacht de wereld dat je dezelfde blijft. Alsof er geen moeder is geboren (= matrescentie).

Aisha Dutrieux legt in haar artikel in Psychologie Magazine de vinger op de zere plek. ''Als vrouw word je geacht ervoor te zorgen dat je omgeving, en vooral je werkgever, zo min mogelijk ‘last’ heeft van jouw zwangerschap en de geboorte van je kind. En vervolgens word je geacht, zowel mentaal als fysiek, ‘terug te veren’. Oftewel: weer te worden wie je was voordat je moeder werd. Maar dat kán simpelweg niet.''

Het is dan ook geen wonder dat veel moeders tijdens de eerste jaren van het moederschap regelmatig kampen met mentale klachten. Door de druk die zij voelen om 'terug te veren' blijven veel moeders doorgaan, zoeken geen steun en raken steeds verder verwijderd van zichzelf.

Ook ik heb een dergelijke ervaring gehad na de geboorte van mijn oudste dochter. In deze periode werd mijn missie geboren: een veilige plek creëren, zijn, voor moeders zij de ruimte krijgen om te landen in hun nieuwe rol, zodat ze (weer) kunnen groeien en bloeien als moeder. In mijn eigen praktijk bied ik deze veilige plek in de natuur. Want de natuur is er altijd en oordeelt niet 🌿 

Daarnaast vind ik het belangrijk dat we het onderwerp niet (meer) stilzwijgen. We moeten gaan praten over zowel de mooie als moeilijke kanten van het moederschap, zodat we het samen kunnen dragen. Dit artikel draagt daar heel mooi aan bij.

Lees het hele artikel hier.

Moeder houdt baby vast